1. กรณีตามข้อเท็จจริงที่แจ้งไปว่า "บริษัทฯ มีความจำเป็นต้องซื้อสินค้าคืนจากผุู้แทนจำหน่ายรายหนึ่ง เนื่องจากลูกค้าส่งสินค้าคืนกับให้กับตัวแทนจำหน่ายรายนี้ ซึ่งไม่ได้เป็นผู้ขายให้กับลูกค้ามาก่อน แต่ทางผู้แทนจำหน่ายไม่กล้าปฏิเสธ เนือ่งจากผุ้แทนเดิมนั้นปิดบริษัทฯ ไปแล้ว ดังนั้น ผู้แทนจำหน่ายจึงรับซื้อคืน และต้องการให้ทางบริษัทฯ ซื้อคืนจากผู้แทนด้วย ในราคาที่ขายผู้บริโภค เนื่องจากผู้แทนไม่สามารถออกใบลดหนี้ให้กับลูกค้าได้" ในกรนีนี้เห็นว่า เป็นกรณีที่มีเหตุอันสมควรที่กระทำได้ หากบริษัทฯ พิสูจน์ได้ว่า เป็นสินค้าของบริษัทฯ จริง และบริษัทฯ สามารถนำภาษีซื้อตามใบกำกับภาษีแบบเต็มรูปที่ผู้แทนได้ออกให้นั้น ไปใช้เครดิตภาษีขายในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มที่ต้องชำระได้ และในกรณีที่สินค้าหมดอายุ หากเป็นกรณีเดียวกัน บริษัทฯ ก็ย่อมสามารถซื่อกลับบริษัทฯ เพื่อทำลายต่อไปได้เช่นกัน เมื่อบริษัทฯ ไม่มีเงื่อนไขในการรับคืนสินค้าของบริษัทฯ

2. เกี่ยวกับ สิทธิประโยชน์ตามบัตร "บีโอไอ" ซึ่งเป็นกฎหมายพิเศษ มีผลใช้บังคับก่อนประมวลรัษฎากร ดังนั้น แม้บริษัทฯ จะคำนวนยอดขายของบีโอไอ ต่ำกว่าสิทธิที่สามารถใช้ได้ ทำให้แจ้งทางบีโอไอ ในการใช้สิทธิไม่เต็มวงเงิน ซึ่งทางบีโอได้ออกหนังสือรับรองสิทธิ และได้แจ้งกับทางบริษัทฯ ว่าสามารถใช้สิทธิเต็มวงเงินกับทางสรรพากรได้ โดยไม่จำเป็นต้องแจ้งแก้ไขยอดขายในรายงานบีโอไอ หรือให้ยกยอดส่วนที่ใช้ขาดไปใข้ปีถัดไป อันเป็นเครื่องยืนยันว่า บริษัทฯ ได้สิทธิเต็มตามวงเงินแล้ว จึงไม่พึงต้องกังวลหรือเกรงว่ากรมสรรพากรจะมองว่า บริษัทฯ มีเจตนาที่จะไม่ใช้สิทธิให้หมดในปีนี้ หรือแจ้งยอดขาดไม่ตรงกับที่แจ้งทางบีโอไอ ไป เพราะหนังสือของ บีโอไอ ศักดิ์สิทธิ์เพียงพอแล้ว